De kans is groot dat je het al eens voorbij hebt zien komen: ronde, paarse plekken op de rug van een topsporter of patiënt. Geen mysterieuze huiduitslag, maar het gevolg van een eeuwenoude behandelvorm die in rap tempo terrein wint in de westerse praktijk: cupping.
Ooit een behandeltechniek uit het oude China, Egypte en het Midden-Oosten – nu steeds vaker te vinden in de behandelkamer van fysiotherapeuten, sportmasseurs en andere hands-on professionals. Maar wat houdt cupping nu precies in? En nog belangrijker: werkt het echt?
Cupping is geen moderne vondst. Sterker nog, de eerste beschrijvingen stammen al uit 1500 voor Christus. Of je nu kijkt naar het Papyrus Ebers uit Egypte, de leer van Hippocrates of de Chinese Han-dynastie: overal doken de kopjes op. De filosofie was simpel: door vacuümkracht wordt de doorbloeding lokaal gestimuleerd, wat het lichaam zou helpen bij herstel.
Fast forward naar vandaag: cupping wordt wereldwijd toegepast bij spier- en fasciale klachten, circulatieproblemen en zelfs huidcondities. En de uitvoering? Die is – gelukkig – iets minder gloeiend dan vroeger.
Inmiddels kiezen steeds meer westers geschoolde therapeuten ervoor om cupping te integreren in hun behandeling. Waarom? Omdat het een relatief laagdrempelige techniek is die aansluit op het werken met fascia, bindweefsel en triggerpoints.
Binnen fysiotherapie en massage wordt dry cupping toegepast: het vacuüm wordt meestal elektrisch of handmatig opgewekt met siliconen of glazen cups. De huid wordt hierbij niet beschadigd. De cups blijven statisch op hun plek of worden dynamisch bewogen voor een diepwerkende massage van het onderliggend weefsel.
Het is een toegankelijke manier om spierspanning te verlagen, de doorbloeding lokaal een boost te geven, weerstand te verminderen en het bindweefsel soepeler te maken. Ook in hersteltrajecten, bijvoorbeeld na intensieve inspanning, kan cupping een ondersteunende rol spelen. Of je het nu statisch toepast of dynamisch beweegt over de huid: de techniek geeft je als behandelaar nét dat beetje extra grip op diepliggende spanningen.
Laten we eerlijk zijn: cupping wordt niet door alle richtlijnen omarmd, en het wetenschappelijk bewijs is beperkt. De meeste studies zijn klein van opzet, komen uit Oost-Azië, of missen een controlegroep.
Toch zijn er lichtpuntjes. In sommige onderzoeken zien we beloftevolle resultaten bij klachten als lage rugpijn, spanningshoofdpijn en chronische nekpijn. Onderzoeken laten net als bij oefeningen en manuele therapie een tijdelijke afname zien van de pijnervaring. Ook binnen de dermatologie wordt geëxperimenteerd met cupping bij acne, eczeem en littekenherstel.
Belangrijk is dat de techniek is veilig, mits goed toegepast en de meeste bijwerkingen (zoals blauwe plekken) zijn tijdelijk en onschuldig.
Een veelgestelde vraag. Het antwoord: niet per se. Bij correct gebruik is cupping veilig en zelfs huidstimulerend. Het verhoogt de doorbloeding, stimuleert het lymfesysteem en kan helpen bij littekenverzorging. Wel is het belangrijk om:
de cups niet te lang op dezelfde plek te laten staan
geen natte cupping (waarbij de huid wordt ingesneden) toe te passen zonder medische bevoegdheid
hygiënisch te werken, zeker bij gebruik van glazen of kunststof cups
Of je nu werkt aan spierherstel, fascia-mobilisatie of bindweefselmassage cupping kan een waardevolle aanvulling zijn.
